top of page

Nederland struggelt

Premier Rutte is van gedachten veranderd over Zwarte Piet. Een goede zaak maar tevens ook kenmerkend voor krampachtige wijze waarop met dit soort hete hangijzers wordt omgegaan in Nederland. Het duurt en het duurt in de hoop dat het plotseling verdwijnt maar dat gebeurt niet meer. Zo wordt er toch weer driftig een doorzichtige poging gedaan om het vooral niet te hebben over het waarom mensen zo massaal en publiekelijk uiting geven over hun afkeer van politiegeweld, racisme en discriminatie. Hoe nu verder?


Zelfingenomen

Nederland is behoorlijk zelfingenomen als je kijkt naar ons zelfbeeld. Tolerant, open en gastvrij zijn de toverwoorden waarmee wij ons aan het buitenland presenteren. Onze recente geschiedenis bevestigd echter niets van dit alles.


Vanuit de VOC en WIC zijn misdaden tegen de mensheid begaan. Zeehelden zijn eigenlijk piraten en de Zilvervloot hebben wij niet gewonnen maar geroofd van het ook in stelen en moorden uitblinkende Spanje, tijdens de slag in de Baai van Matanzas (Cuba).


Wij hebben drie eeuwen huisgehouden in Indonesië ( koosnaam: Parels van de Gordel van Smaragd ) en zijn tekeer gegaan in het wingewest Suriname. Wij kwamen vooral halen en brachten kommer en kwel. En passant vergeten wij te vertellen, en in de geschiedenisboeken te vermelden, dat wij herstelbetalingen ter hoogte van 4,2 miljard gulden hebben geëist van Indonesië en uiteindelijk 600 miljoen hebben ontvangen. Het diende ter compensatie van de door Nederland gedane 'investeringen' in Indonesië.

Slavernijverleden

Het Nederlandse slavernijverleden noemt men vaak, en heel toepasselijk, een zwarte bladzijde, maar wat er nu precies onder al dat zwart geschreven staat negeren wij het liefst of geven er een gunstige draai aan. Het verband met het heden wordt nooit of veel te weinig gelegd. De historie van de privileges die zijn gecreëerd als gevolg van het op mensonterende wijze uitbuiten van andere mensen noemen wij een blinde vlek. Een mooie woordcombinatie met een zeer bittere betekenis.


Het is al zolang geleden of mijn familie heeft daar nooit iets mee te maken gehad, zijn de hol klinkende defensieve standaardreacties van een deel van wit Nederland. Institutioneel racisme is een term waar de witte meerderheid nooit van gehoord heeft of te teer is om mee geconfronteerd te worden. Althans zo interpreteer ik de woorden van Mark Rutte. De schok zou wel eens te groot kunnen zijn voor de mensen om dit allemaal in één keer te verwerken. Vierhonderd jaar geduld van de andere zijde lijkt mij lang genoeg.


Vervolg

De eerste stap is erkenning en dat is nog lang geen uitgemaakte zaak. Als goede kruideniers zijn wij huiverig voor mogelijke juridische implicaties. Het kennisniveau moet in ieder geval drastisch omhoog. Een ongemakkelijke confrontatie zal het zeker zijn maar verantwoordelijkheid moet je nemen en er niet van weglopen.

Komentarze


Wij horen graag van jou. Neem gerust contact met ons op!

Bedankt voor uw bericht!

| © 2020 BlogNext |  E: blognext55@gmail.com

bottom of page