De Nederlandse Hiphop scene is booming. Ondanks genegeerd en onderschat te zijn door het leliewitte Hilversum is het genre uitgegroeid tot verreweg de belangrijkste tak van muziek in Nederland. Een patroon dat zich overigens wereldwijd aftekent. Streaming, social media, aanstekelijke beats en dito artiesten hebben de soundtrack voor jong en multi-cultureel Nederland gecreëerd. Grote namen uit de business zijn onder andere Dopebwoy, Frenna, Ronnie Flex, Lil' Kleine en Boef. Het schijnt zelfs zo te zijn dat enkele van hen al de miljonairstatus hebben bereikt. Een fenomenale prestatie die in relatief korte tijd is gerealiseerd. Het platenlabel Top Notch, van pionier Kees de Koning, staat synoniem voor de indrukwekkende opmars van de Nederlandse Hiphop. Ondanks dat Hiphop haar wortels heeft in de zwarte cultuur zijn er in Nederland opvallend weinig 100% black owned platenlabels. Een gemiste kans?
" Het is geen onbekend fenomeen. Zwarte cultuur in witte zakelijke handen."
Het is geen onbekend fenomeen. Zwarte cultuur in witte zakelijke handen. Dit gebeurt al sinds mensenheugenis. Het is interessanter om stil te staan bij het feit waarom, ondanks het grote succes van zwarte artiesten in Nederland, er tot nu toe nooit een bundeling van krachten heeft plaatsgevonden onder zwarte artiesten. Je zou veronderstellen dat er logischerwijs iets van een leercurve zou moeten zijn op basis van lessen uit het verleden. Er komt natuurlijk veel meer kijken bij het runnen van een platenlabel dan het tellen van streams alleen. Is dat nu het probleem?
"Veel grote namen uit de Hiphopscene zijn zwart maar op zakelijk gebied worden de krachten te weinig gebundeld."
Majors
Er zijn slechts drie spelers op de mondiale muziekmarkt. Dit zijn de Sony Music Entertainment, de Warner Music Group en Universal Music Group. Top Notch heeft bijvoorbeeld een samenwerking met de Universal Music Group. Het aanzienlijk kleinere en 100% black owned Rotterdam Airlines heeft een distributiedeal met Sony Music Entertainment. Om voor een major interessant te zijn moet je bij voorkeur grote of veelbelovende namen hebben en een semi-hit(je). Veel toppers uit de Hiphopscene zijn zwart maar in het zakelijke gedeelte zijn zij ondervertegenwoordigd. Zeker als het om beslisfuncties gaat. De samenwerking is er wel degelijk bij het maken van nummers die worden uitgebracht. Dit terwijl het andere echte geld in de muziekbusiness vooral zit in publishing, auteursrechten, naburige rechten en endorsement deals. Het feit dat er grote bedragen beschikbaar worden gesteld aan artiesten die getekend worden zegt weinig tot niets. Het is vaak niets anders dan een lening die meestal gewoon terugbetaald moet worden. Dat artiesten met een schuld en een illusie armer achterblijven is niet ongewoon in de business.
Kennis en kunde
Het argument dat er wellicht te weinig kennis en kunde binnen de zwarte gemeenschap aanwezig is om op eigen kracht een volwaardig label op te zetten gaat niet langer meer op. De huidige pool van personen met relevante opleidingen is groot. Dit is namelijk de best opgeleide generatie ooit van zwart Nederland. Daar ligt het dus niet aan. Daarbij komt ook nog eens dat de muziekindustrie een sexy plek is om in te werken. Over aantrekkingskracht dus helemaal niets te klagen.
"Er lijkt ergens een chronisch gebrek aan onderling vertrouwen te zijn om niet op businessniveau met elkaar in zee te gaan."
Je zou haast denken dat een goed voorbeeld doet volgen. Leren door goed af te kijken is een beproefd recept. Zeg maar zoiets als Hollandse nasi. Er lijkt toch ergens een chronisch gebrek aan onderling vertrouwen te zijn om niet op businessniveau met elkaar in zee te gaan. Ook hier lijkt de geschiedenis zich wederom te herhalen.
Kapitaal
Kapitaal is natuurlijk een niet te negeren factor wanneer je wil gaan ondernemen. Met alle goede wil van de wereld heb je toch geld nodig om voor te financieren, te kunnen investeren en personeel te betalen. Niet voor niets luidt het spreekwoord: 'De kost gaat voor de baat uit'. Die zwarte artiesten die nu goed geld verdienen hebben duidelijk wel de broodnodige financiële armslag maar lijken een sterke voorkeur te hebben voor witte businesspartners die vaak ook (groot)kapitaal vertegenwoordigen of er toegang tot hebben. Motown in de polder is nog niet geboren want de Berry Gordy van de Lage Landen is nog niet opgestaan.
"Wel is het zo dat de zwarte artiesten een dikke vinger in de pap hebben bij het creëren van het product en het imago waar deze hele Hiphop economie op draait."
Het concept om een substantieel deel van de bedrijfskolom te willen domineren is in zaken een veel gebruikte strategie. Zie de strategische bewegingen van Top Notch die een stevig deel van de markt op slot heeft gegooid en controleert. Dit resulteert in het feit dat zij gemakkelijker talent bij de kleinere labels kunnen wegplukken. Ze hebben meer geld, een enorm netwerk en een track record dat zij sterrenmakers zijn. Daar zeg je niet gemakkelijk nee tegen.
Wel is het zo dat de zwarte artiesten een dikke vinger in de pap hebben bij het creëren van het product en het imago waar deze hele Hiphop economie op draait. Dat zou normaliter een machtspositie moeten zijn maar is dat nu vrijwel niet. Waar het eigenlijk om zou moeten draaien is het ontwikkelen van een lange termijn strategie waarbij het geld zolang als mogelijk binnen het eigen circuit circuleert. Elkaar welvarender maken. De inspanning wordt daarmee gericht op het opbouwen van vermogen wat vervolgens weer kan worden overgedragen aan kinderen/familie. Het momentum is nu want het leven op het podium is vaak kort en voor je het weet ben je uit de mode, te oud of bleek je toch een eendagsvlieg te zijn.
Comments